Każdy, kto jest aktywny na giełdzie, słyszał o tym wiele razy: blockchain zmieni nasze codzienne życie. Dzięki tej technologii procesy handlowe i administracyjne mogą zostać całkowicie przebudowane, a przede wszystkim znacznie przyspieszone.
Wiele osób automatycznie kojarzy termin blockchain z kryptowalutami, takimi jak bitcoin. Czym jednak jest blockchain? Jak działa? A przede wszystkim, czy zasada ta jest naprawdę wystarczająco bezpieczna, aby przesyłać duże sumy pieniędzy w postaci kryptowalut?
Już sama nazwa zdradza, że blockchain jest zasadniczo łańcuchem lub łańcuchem bloków. W języku świata komputerów termin „blok” odnosi się do fragmentu informacji. Najbardziej chwytliwym tłumaczeniem blockchain byłby zatem łańcuch informacji.
Każdemu blokowi przypisany jest również określony kod lub osobisty odcisk palca, który jednoznacznie go identyfikuje. W dziedzinie technologii informatycznych odcisk palca bloku nazywany jest hashem. Hash reprezentuje sumę kontrolną uzyskaną z informacji zawartych w bloku. Każdy blok ma zatem swój własny skrót. Jednocześnie każdy blok zawiera skrót bloku poprzedzającego go w łańcuchu. Hasła działają jak linki. Łączą informacje w ustalonej kolejności.
Szczególne jest to, że informacje zawarte w łańcuchu bloków nie mogą być po prostu zmienione, ponieważ w przeciwnym razie przypisany hash, tj. indywidualny kod weryfikacyjny, również musiałby zostać zmieniony. Oznacza to, że różne ogniwa łańcucha nie pasują już do siebie spójnie. Jeśli blok i tak zostałby zmieniony, powiązany z nim hash również musiałby zostać ponownie obliczony – a więc wszystkie kolejne bloki i hashe w łańcuchu musiałyby zostać dostosowane. Zasada kodów weryfikacyjnych sprawia, że technologia ta jest szczególnie bezpieczna.
Aby zrozumieć architekturę łańcucha bloków, warto przyjrzeć się dobrze znanym platformom komunikacyjnym, takim jak Facebook czy Whatsapp: wiadomość Whatsapp, w przeciwieństwie do SMS-a, nie dociera bezpośrednio do odbiorcy (odbiorców), ale najpierw dociera do centralnego serwera, który jest zwykle zarządzany i kontrolowany przez zewnętrznego dostawcę (Facebook). To właśnie z tego centralnego serwera wiadomość ostatecznie dociera do odbiorcy. Centralny serwer, który zarządza przychodzącymi wiadomościami, tylko czasami jest również głównym elementem ataku dla hakerów. W blockchain nie ma centralnych serwerów do przetwarzania danych.
Łańcuch informacyjny jest zarządzany za pośrednictwem zdecentralizowanej sieci, która jest dystrybuowana wśród wszystkich użytkowników i urządzeń końcowych, takich jak komputery PC lub tablety uczestniczące w blockchain. Podobnie jak w grupie Whatsapp, każde urządzenie końcowe uczestniczące w blockchainie, a tym samym każdy użytkownik, otrzymuje te same informacje w tym samym czasie. Każdy członek łańcucha bloków ma zatem dokładnie tę samą kopię łańcucha informacji – kolejny powód, dla którego technologia ta jest uważana za szczególnie bezpieczną. Jeśli na przykład jakaś informacja zostanie zmieniona w łańcuchu, zmiana ta jest sprawdzana przez komputery wszystkich uczestniczących członków ze względu na zdecentralizowaną strukturę zarządzania. Dopiero gdy wszyscy sprawdzą zmianę, staje się ona ważna. Ze względu na zasadę „każdy kontroluje każdego”, nie ma potrzeby istnienia centralnego organu zaufania, ponieważ blockchain jest kontrolowany przez samych członków.
Jest to szczególnie ważne w przypadku transferów pieniężnych
W tradycyjnych transakcjach płatności kartą kredytową lub przelewem bankowym sprzedawca przedmiotu nie otrzymuje kwoty bezpośrednio od kupującego, ale (jak w przypadku centralnego serwera wiadomości Facebooka) za pośrednictwem zewnętrznego dostawcy. W przypadku transakcji płatniczych jest to operator karty kredytowej lub bank. Zasada ta zakłada zaufanie do zewnętrznego dostawcy, co nie jest konieczne w blockchain. Również w tym przypadku transakcja jest w pełni zakończona lub ważna tylko wtedy, gdy jest widoczna dla wszystkich uczestników łańcucha bloków, tj. gdy została zapisana jako informacja w bloku łańcucha i zweryfikowana przez wszystkich innych członków.
Krótko mówiąc, blockchain to nic innego jak zdecentralizowana baza danych dla określonej grupy uczestników, którzy otrzymują te same informacje i wzajemnie się monitorują. Architektura ta jest idealna do transakcji z kryptowalutami, takimi jak Bitcoin, Ripple i Co – jest to nawet podstawowy wymóg do handlu z cyfrową walutą. Aby to zrobić, potrzebne są wirtualne portfele. Każdy portfel posiada dwa klucze kryptograficzne. Klucze to nic innego jak długie ciągi znaków. Użytkownik otrzymuje klucz prywatny i klucz publiczny. Klucz publiczny reprezentuje również nazwę użytkownika, ponieważ nie pojawia się on w łańcuchu bloków z prawdziwym imieniem i nazwiskiem. Transakcje są przeprowadzane pod pseudonimem ciągu znaków (klucza kryptograficznego). Klucz publiczny jest rodzajem numeru konta, który można wykorzystać do otrzymywania kwot, walut lub innych wartości. Do późniejszego dostępu do otrzymanych wartości wymagany jest z kolei klucz prywatny.
Klucz do handlu kryptowalutami
Obecnie technologia ta jest wykorzystywana głównie do handlu kryptowalutami, ponieważ oferuje znaczące korzyści, takie jak bezpieczeństwo systemu i zapewnia użytkownikom wysoki stopień anonimowości. Co więcej, handel kryptowalutami do tej pory podlegał niewielkim lub żadnym regulacjom. Znane firmy, takie jak Paypal, również zdają sobie sprawę z tych zalet i stawiają na opcję płatności kryptowalutami. Niedawna oferta publiczna platformy internetowej Coinbase, która umożliwia kupowanie, zarządzanie i sprzedawanie walut cyfrowych, była hucznie świętowana przez inwestorów (ale tylko przez krótki czas, ponieważ euforia opadła).
Nawet inwestorzy, którzy nie posiadają jeszcze portfela cyfrowego, mogą zaangażować się w handel kryptowalutami. W tabeli przedstawiono wybór ETC i ETF (Exchange Traded Cryptos lub Products). Śledzą one cenę bazowych walut cyfrowych w identyczny sposób. Początkującym zaleca się inwestowanie tylko niewielkich kwot, ponieważ wahania cen są ekstremalne, a kryptowaluty znajdują się obecnie w fazie poważnej korekty po gwałtownym wzroście na początku roku.
Dotyczy to klasycznych Bitcoin, Ether, Binance Coin i Ripple, a także Stellar Lumens, projektu, w który zaangażowany jest gigant IT IBM w celu przetwarzania płatności transgranicznych w czasie rzeczywistym. Powaga firmy nie zmienia faktu, że często wszystkie kryptowaluty poruszają się w tym samym kierunku, a te na drugim i trzecim miejscu naturalnie wahają się nawet bardziej niż wagi ciężkie.
Ale kryptowaluty nie są jedynymi, które można rejestrować i handlować na blockchainie. Stanowią one tylko jedno z wielu możliwych zastosowań. Dane całego łańcucha dostaw firmy mogą być również przechowywane na blockchainie – w tym wszystkie przepływy towarów i płatności.
Zdecentralizowane cyfrowe przechowywanie danych pacjentów jest kolejnym możliwym zastosowaniem. Nawet sektor nieruchomości może pewnego dnia zostać zdigitalizowany. Może to sprawić, że powołanie notariusza stanie się zbędne, jeśli obie strony zweryfikują umowę sprzedaży elektronicznie. Księgi wieczyste mogłyby być również przechowywane cyfrowo na blockchainie, a przeniesienie własności nie trwałoby już tygodniami, ale mogłoby odbywać się w czasie rzeczywistym, gdy tylko sprzedawca potwierdzi otrzymanie pieniędzy. Z pewnością minie trochę czasu, zanim system notarialny i urzędy ksiąg wieczystych zostaną przekształcone.
Token: lepiej go po prostu przetestować
Technologia blockchain jest również podstawą „tokenizacji”. W tym przypadku produkt finansowy jest zdigitalizowany i zakotwiczony lub przechowywany w łączu w łańcuchu bloków. Oznacza to, że papier wartościowy jest uważany za sekurytyzowany, ale tylko w formie cyfrowej.
Token to angielski termin oznaczający token. Podobnie jak kryptowaluty, wirtualne monety są przeznaczone. Zaleta: papiery wartościowe, takie jak obligacje, można podzielić na kilka części. Na przykład, jeśli obligacja nieruchomości o wartości 1000 euro zostanie zdigitalizowana za pomocą łańcucha bloków, można ją tokenizować na wiele małych transz o wartości 1 euro, 10 euro lub 20 euro. Każda z tych małych indywidualnych obligacji odpowiada tokenowi.
W przypadku sekurytyzacji cyfrowej własność (np. liczba akcji lub obligacji przypisanych do danej osoby) i prawa (np. stałe odsetki lub dystrybucja) są potwierdzane za pomocą tokena w łańcuchu bloków.
Zasada jest podobna do konwencjonalnego rachunku papierów wartościowych, z tym wyjątkiem, że forma sekurytyzacji jest realizowana za pomocą kodów znaków i bitów. Do przechowywania tokenów nie jest potrzebny bank powierniczy, a jedynie cyfrowy portfel.
Nie jak na Dzikim Zachodzie
Papiery wartościowe oparte na tokenach są regulowane w Niemczech przez Federalny Urząd Nadzoru Finansowego (Bafin).
Jednak ochrona prawna w przypadku utraty lub oszustwa nie jest regulowana, a przynajmniej nie w pełni. Ubezpieczenie depozytów na wypadek straty, podobnie jak w przypadku depozytów bankowych, co do zasady również nie istnieje.
Zaletą tokenów jest to, że dzięki rozdrobnieniu umożliwiają one dostęp do inwestycji niemal wszystkim inwestorom – nawet przy najmniejszych kwotach. Ponadto, tokeny są uważane za mające niską administrację, co oznacza, że tylko niewielkie koszty są ponoszone na strukturyzację i emisję. To z kolei może prowadzić emitentów produktów finansowych do wyższych wypłat dla inwestorów niż w przypadku tradycyjnych papierów wartościowych. Podobnie jak papiery wartościowe notowane na giełdzie, tokenami można handlować w dowolnym momencie, ale tylko za pośrednictwem łańcucha bloków.
Pod względem technologicznym token składa się z bitów i bajtów, tj. sekwencji jedynek i zer, i umożliwia jego posiadaczowi dostęp do określonego zasobu cyfrowego w łańcuchu bloków. Zgodnie z systemem prawnym token reprezentuje własność danej osoby do określonej rzeczy – na przykład własność obligacji nieruchomości o wartości 500 euro.
Jednak, jak to często bywa, zdarzają się czarne owce, które chcą szybko wzbogacić się na nowej modzie. Wybierając dostawcę inwestycji w tokeny, inwestorzy powinni zatem zawsze zachować ostrożność; dokładne wcześniejsze badania powinny być minimalnym wymogiem dla zainteresowanych stron.
