بیت کوین غیرمتمرکز و عاری از کنترل دولت ها، بانک ها و شرکت ها است. بنابراین توسط متفکران آزاد و هکرها به عنوان ارز آینده معامله می شود. دارایی ها از طریق استفاده دقیق از رمزنگاری ایمن می شوند.
ارز مجازی بیت کوین به عنوان یک سیستم حسابداری جمعی عمل می کند. نوعی دفتر کل جهانی هر تراکنش و مکان هر سکه مجازی را ثبت می کند. در حالی که یک بیت کوین (BTC) فقط در یک کامپیوتر وجود دارد، سیستم تضمین می کند که تعداد کل سکه ها محدود است و هیچ کس نمی تواند آنها را جعل کند یا حتی دو بار خرج کند. این امر از جامعه کاربر در برابر افراد مجرد و مخرب محافظت می کند: تا زمانی که اکثر شرکت کنندگان به قابلیت اطمینان ارز علاقه مند هستند، هیچ کس نمی تواند حسابداری را دستکاری کند.
بیت کوین تنها در این سیستم حسابداری جهانی به عنوان بخشی از تراکنش ها ظاهر می شود. یک تراکنش، در زمینه ارز همتا به همتا، پیامی به تمام مشتریان دیگر در شبکه است که قصد ارسال پول از یک آدرس بیت کوین به آدرس دیگر را بیان می کند. هر کاربری می تواند تعداد نامحدودی از این آدرس ها ایجاد کند و مبالغی را بین آنها ارسال و دریافت کند. تاریخچه تراکنش های عمومی، که هر شرکت کننده شبکه می تواند آن را بررسی کند، به شما امکان می دهد بدانید کدام آدرس چند بیت کوین دارد. این نشان می دهد که دقیقاً کدام بیت کوین ها از زمان ایجاد آن در کجا گردش کرده اند و از آنجا این امکان را فراهم می کند که بدانید هر آدرس ممکن است چند بیت کوین داشته باشد.
پرداخت با بیت کوین
فرض کنید استفان می خواهد یک وب سرور از مری اجاره کند. از آنجایی که مری شرکت میزبانی خود را در ایالات متحده اداره می کند و استفان در آلمان زندگی می کند، بیت کوین جایگزین جذابی برای کارت های اعتباری یا خدمات پرداخت آنلاین است. استفان می تواند بیت کوین ها را نسبتاً سریع و آسان منتقل کند – اگرچه در حال حاضر، کارمزد تراکنش بیت کوین ممکن است بالاتر باشد.
ابتدا، استفان و مری هر کدام به یک آدرس بیت کوین نیاز دارند. برای ایجاد یک آدرس، استفان یک جفت کلید عمومی و خصوصی ایجاد می کند. او برای امضای رمزنگاری تراکنش های خود با استفاده از الگوریتم امضای دیجیتال منحنی بیضوی (ECDSA) به کلید خصوصی نیاز دارد و به سایر شرکت کنندگان شبکه تأیید می کند که واقعاً می خواهد از آدرس خود برای انجام این تراکنش استفاده کند. یک هش از کلید عمومی آدرس بیت کوین را می دهد.
همه چیز در واقع یک حساب عمومی است: همه کاربران بیت کوین می دانند که چقدر پول با آدرس مرتبط است، اما هیچ کس نمی داند که این آدرس متعلق به استفان است. و هیچ کس جز استفان نمی تواند به پول دسترسی داشته باشد – حداقل تا زمانی که استفان کلید مخفی را رها نکند. با این حال، هر کسی می تواند پول را به این آدرس منتقل کند، فقط باید آن را بداند.
برای انجام اولین تراکنش، استفان ابتدا به بیت کوین نیاز دارد. به عنوان مثال، او می تواند یورو را با بیت کوین در یک ارائه دهنده اینترنت مبادله کند: او پول را به یورو به تاجر منتقل می کند و تاجر معادل بیت کوین مربوطه را به آدرس ارائه شده توسط استفان می فرستد. یا استفان می توانست به میان معدنچیان طلا برود و خودش بیت کوین هایش را استخراج کند.
امضای دیجیتال
استفان این معامله را با کلید مخفی خود امضا می کند. سپس مشتری آن را به شبکه همتا به همتا می فرستد. مشتری ماری از این طریق متوجه می شود و می بیند که 0.02 BTC به یکی از آدرس های او ارسال شده است. سپس ماری می تواند از کلید عمومی استفان برای تأیید امضای تراکنش استفاده کند. مری اکنون می تواند از 0.02 بیت کوین خود در تراکنش دیگری استفاده کند.
امضای دیجیتال تضمین می کند که فقط گیرنده بیت کوین می تواند دوباره آن را خرج کند. تنها کاری که باید انجام دهید این است که مطمئن شوید بیش از یک بار این کار را انجام نمی دهد. یک قانون ساده در مورد این وجود دارد: اگر چندین تراکنش با یک ورودی ظاهر شود، فقط اولین تراکنش معتبر است. برای اجرای این قانون، برای همه تراکنش ها یک مهر زمانی لازم است.
اگر یک مرجع مرکزی وجود داشت که همه تراکنش ها را به ترتیب دریافت احراز هویت می کرد، آسان بود. در یک شبکه همتا به همتا، که در آن همه برابر هستند و نمی دانید به چه کسی اعتماد کنید، کمی پیچیده تر است. در سیستم بیت کوین، هر شرکت کننده ای که بخواهد می تواند به عنوان ماینر عمل کند و به احراز هویت تراکنش ها کمک کند.
