ایالات متحده و بریتانیا از توافقنامه بین المللی در مورد هوش مصنوعی (AI) انصراف داده اند، تصمیمی که سوالاتی را در مورد همکاری جهانی در مقررات هوش مصنوعی ایجاد می کند. این امتناع، به دلیل تفاوت در رویکردها و نگرانی‌ها در مورد حاکمیت ملی، می‌تواند تلاش‌ها برای ایجاد استانداردهای بین‌المللی برای توسعه و استفاده از هوش مصنوعی را مختل کند. این مقاله به بررسی دلایل این امتناع، پیامدهای حاکمیت جهانی هوش مصنوعی و چشم‌انداز همکاری‌های آتی می‌پردازد.
دلایل امتناع آمریکا و انگلیس
دلایل دقیق امتناع ایالات متحده و بریتانیا از امضای توافقنامه بین المللی در مورد هوش مصنوعی کاملاً مشخص نیست، اما چندین عامل را می توان مطرح کرد. اول، ایالات متحده و بریتانیا ممکن است یک رویکرد نظارتی انعطاف‌پذیرتر و کم‌هزینه‌تر را ترجیح دهند، که به آنها اجازه می‌دهد تا به سرعت خود را با پیشرفت‌های فناوری تطبیق دهند. یک توافق بین المللی می تواند بسیار سفت و سخت تلقی شود و احتمالاً مانع نوآوری می شود.
دوم، ایالات متحده و بریتانیا ممکن است بخواهند استقلال خود را در سیاست هوش مصنوعی حفظ کنند تا از منافع ملی خود محافظت کنند و رقابت خود را در این حوزه استراتژیک حفظ کنند. یک توافق بین المللی می تواند به عنوان حمله به حاکمیت آنها و خطر از دست دادن کنترل بر توسعه هوش مصنوعی تلقی شود. در نهایت، اختلاف نظر در مورد اولویت‌ها و ارزش‌هایی که در مقررات هوش مصنوعی باید در نظر گرفته شود نیز می‌تواند این امتناع را توضیح دهد.
پیامدهای حاکمیت جهانی هوش مصنوعی
امتناع ایالات متحده و بریتانیا از امضای توافقنامه بین المللی در مورد هوش مصنوعی می تواند پیامدهای قابل توجهی برای حاکمیت جهانی این فناوری داشته باشد. بدون عضویت این دو کشور، ایجاد استانداردهای بین المللی مؤثر و پذیرفته شده بسیار دشوارتر خواهد بود. این می تواند منجر به تقسیم مقررات هوش مصنوعی با رویکردهای متفاوت در مناطق مختلف جهان شود.
این چندپارگی می تواند موانعی برای تجارت و همکاری های بین المللی در زمینه هوش مصنوعی ایجاد کند. علاوه بر این، می تواند مبارزه با سوء استفاده از هوش مصنوعی مانند اطلاعات نادرست، نظارت جمعی و سلاح های خودران را دشوارتر کند. بنابراین ضروری است که ایالات متحده، بریتانیا و سایر کشورها به تعامل و جستجوی زمینه های مشترک برای ترویج مدیریت مسئولانه و هماهنگ هوش مصنوعی ادامه دهند.
