امروزه، طبق تحلیل‌های اخیر، به نظر می‌رسد که ایالات متحده در حال قرض گرفتن عناصر مدل سالوادور برای شکل دادن به رویکرد خود به وب۳ و دارایی‌های دیجیتال است. این نزدیکی سوالاتی را در مورد انگیزه های این الهام و پیامدهای آن برای آینده نوآوری های فنی و مالی ایجاد می کند. این مقاله به بررسی چگونگی تأثیر مدل سالوادور بر ابتکارات ایالات متحده در Web3 و معنای این استراتژی می پردازد.
السالوادور: آزمایشگاهی برای پذیرش ارزهای دیجیتال
السالوادور با قانونی کردن بیت کوین توجه جهانی را به خود جلب کرد، اقدامی که هدف آن تقویت شمول مالی و کاهش اتکا به دلار آمریکا بود. این ابتکار، اگرچه بحث برانگیز بود، اما یک چارچوب آزمایشی برای مشاهده تأثیرات عینی ارزهای دیجیتال بر اقتصاد ملی ارائه کرد. نتایج مختلط بین پذیرش محدود توسط جمعیت و دستاوردهای نمادین از نظر دیده شدن بین المللی، با این وجود، کشورهای دیگر را برانگیخته است تا ادغام های مشابهی را در نظر بگیرند.
در ایالات متحده، بازیگران کلیدی وب 3 و فناوری، در این جسارت سالوادورایی منبع الهام برای تجدید نظر در زیرساخت های مالی می بینند. به جای تنظیم ساده، ایده ایجاد یک اکوسیستم مطلوب برای نوآوری بلاک چین، بر اساس مشارکت های عمومی-خصوصی و مناطق ویژه اقتصادی، مانند “شهر بیت کوین” که در السالوادور پیش بینی شده است، پدیدار می شود. این رویکرد به دنبال تطبیق رشد تکنولوژیکی و حاکمیت اقتصادی است.
ایالات متحده و وب 3: به سوی یک استراتژی ترکیبی
در حالی که السالوادور پذیرش رادیکال را انتخاب کرده است، ایالات متحده روی هیبریداسیون محتاطانه تر شرط بندی کرده است. ایالت هایی مانند وایومینگ و تگزاس قبلاً مقرراتی را ارائه کرده اند که برای شرکت های بلاک چین، جذب استارتاپ ها و سرمایه گذاری ها مطلوب است. این تمرکززدایی قانونی امکان آزمایش بدون درگیر کردن کل کشور را فراهم می‌کند، یک استراتژی کم‌خطر نسبت به السالوادور، اما با هدف یکسانی: قرار دادن قلمرو به عنوان یک مرکز رمزنگاری.
در همان زمان، ابتکارات فدرال، مانند تنظیم استیبل کوین ها یا اکتشاف دلار دیجیتال (CBDC)، تمایل به کنترل و در عین حال تحریک نوآوری را نشان می دهد. بر خلاف مدل سالوادور، ایالات متحده به دنبال اجتناب از شوک های اقتصادی در حالی که از Web3 برای تقویت رهبری تکنولوژیک خود استفاده می کند، است. این حرکت دوگانه، منطقه‌ای‌سازی جسورانه و احتیاط فدرال، می‌تواند راه میانی بین نوآوری و ثبات را تعریف کند.
