NFT، Etherum، Bitcoin، Cardano… نام‌هایی که ممکن است زنگ خطر را به صدا درآورند یا ندهند، اخیراً در کانون بحث‌های وب قرار گرفته‌اند، و دلیل خوبی هم دارد: NFT یک دردسر حقوقی واقعی برای کاربران اینترنت، وکلا و دانشجویان حقوق ایجاد می‌کند.
سوالاتی که به درستی مطرح و مورد توجه قرار می گیرد، زیرا قانون در این زمینه نسبتاً مبهم است. برای روشنگری شما، Coinaute به شما پاسخ می دهد.
این مقاله برای افراد مبتدی، کنجکاو و یا حتی با تجربه است!
هشدار: اصطلاحات حقوقی زیادی ذکر شده است! ما قول می دهیم، ما سعی خواهیم کرد ساده سازی کنیم!
سلب مسئولیت: Coinaute ادعا نمی کند که طرفدار یا مخالف چیزی باشد، مگر اینکه مربوط به یک تخلف تحت قانون مجازات باشد. مقالات در وب سایت Coinaute برای اهداف آموزشی و سرگرمی نوشته شده است. ما مدعی حقوق دان یا وکیل نیستیم.
NFT = حق چاپ؟
یک یادآوری سریع از چیستی NFT: توکنی که منجر به یک ویژگی دیجیتال یا فیزیکی (یا هر دو) ذخیره شده در یک بلاک چین می شود. گاوصندوقی که به شما امکان انتقال و دریافت اطلاعات را به صورت فوق امن می دهد.
NFT همچنین با یک کار خلاقانه همراه است. (صوتی، هنری، عکاسی یا فیلمبرداری و …). اساساً نمی توان آن را “خرید” و تنها در اختیار یک نفر قرار داد.
به عنوان یک نشانه قابل تعویض، اساساً مانند این است که شما در حال مسابقه هستید و فریاد می زنید “اول!” با رسیدن به خط پایان
پس آیا واقعاً می توانیم در مورد قانون کپی رایت صحبت کنیم؟
یک معمای قضایی
در حالی که کیانو ریوز قبلاً گفته است که “NFT ها به راحتی قابل تکرار هستند”، برخی از شرکت های معروف مانند Marvel و DC Comics از تولید NFT های مستقل بر اساس ابرقهرمانان خود خودداری می کنند.
همانطور که روس ها اعلام کردند که فضا متعلق به آنهاست، NFT و حق تعلق آن عمدتاً چیزی غیرمادی است. ما احتمالاً هرگز نخواهیم توانست تضمین کنیم که تنها چیزی که خریداری کرده ایم در اختیار ماست.
هنرمند به نوبه خود مالک آثارش بوده و خواهد بود، مگر اینکه تصمیم دیگری بگیرد. با توجه به محتوایی که ممکن است به سرقت برود، وب سایت هایی مانند OPENSEA قصد دارند سیستمی را برای حذف NFT که گمان می رود به سرقت رفته است پیاده سازی کنند.
اما چگونه می توانیم صحت اتهام شخص ثالث یا کار NFT خود را ثابت کنیم؟
این دقیقاً معمای قضایی وکلای قرن بیست و یکم است.
دادگاه قبلاً وجود NFT را دلیلی بر صحت نویسندگی اثر می داند، با این حال، مانند هر سرقت دیگری، ارائه شواهد ملموس برای پایان دادن به بحث کافی است.
نویسنده = دارنده رسمی فایل تا زمانی که خلاف آن ثابت شود.
خریدار = حق تصرف در مادیات نامشهود و کم و بیش واقعی.
برای استناد به قانون مجازات:
“L 122-4 قانون مالکیت فکری، “هر گونه نمایندگی یا بازتولید، به طور کلی یا جزئی، بدون رضایت نویسنده یا جانشینان او در عنوان یا واگذاری، غیرقانونی است.
اگر حق نمایندگی اثر مستلزم تبلیغات باشد (ماده L 122-2 کد مالکیت معنوی)».
مشکل، در واقعیت، اینترنت و تفاوت های ظریف آن است.
بیایید در مورد حق تولید مثل صحبت کنیم
به عنوان یادآوری، حق داشتن یک تصویر، یک ویدیو یا حتی نام بردن از شخصی که در گذشته در یک اثر داستانی وجود داشته است (به عنوان مثال: چرچیل) زمانی که مدت حفاظت از آن پایان می یابد، اعمال نمی شود.
همین امر در مورد NFT و کپی رایت نیز صدق می کند. برند لوکس Hermès به سرعت درخواست حذف MetaBirkins قرار داده شده در OPENSEA را داد، زیرا از یکی از کیف های فرقه آنها الهام گرفته شده بود. بدیهی است که ناپدید شدند.
این به مذاق میسون روچیلد خوش نیامد، او در ادامه تبلیغ کار خود، به ویژه در پلتفرم دیسکورد، تردید نکرد. و همچنین کمیاب. او همچنین برای محافظت از خود از آزادی بیان هنری استناد می کند.
در پاسخ، هرمس شکایتی را به دادگاه منطقه نیویورک تسلیم کرد و صراحتاً اعلام کرد که “با اصرار بر ماهیت فریبنده این عملیات، خانه درخواست توقف این پروژه، بازیابی نام دامنه و همچنین پرداخت خسارات مربوط به فروش NFT های متهم شده است.”
عدالت NFT
میسون باید به اندازه گینویر ناامید بوده باشد.
قانون مجازات در مورد تولید مثل در فرانسه چه می گوید؟
او می‌گوید: «ماده L. 122-4 قانون مالکیت معنوی مقرر می‌دارد که «هر گونه نمایندگی یا تکثیر، کلاً یا جزئی، بدون رضایت هنرمند یا جانشینان او در عنوان یا واگذاری غیرقانونی است».
در مورد تحریم ها:
3 سال حبس و جریمه 300000 یورویی
7 سال حبس و 750 هزار یورو جریمه برای جعل به عنوان عضوی از یک باند سازمان یافته
خسارت و سود
تخریب کار
بالاخره اگر شروع کنیم چی؟
