یک رویداد بی سابقه اخیراً در یک پرونده حقوقی انگلیس رخ داده است: متهم سعی کرد از آواتار ایجاد شده توسط هوش مصنوعی فراخوانده شود. این ابتکار ، که توسط دادستان “پوچ” تلقی می شود ، سؤالات اساسی را در مورد مکان رو به رشد هوش مصنوعی در حوزه حقوقی و در محدوده استفاده از آن در زمینه ها به همان اندازه حساس به عدالت کیفری ایجاد می کند.
یک تلاش جذاب بحث برانگیز
- یک روش بی سابقه: متهم ، که قبلاً محکوم شده بود ، با استفاده از یک نماد متحرک تولید شده توسط هوش مصنوعی ، درخواست تماس را ارسال کرد و قرار بود نماینده یک وکیل مجازی باشد. هوش مصنوعی استدلال های دفاعی را با صدای بلند خواند.
- واکنش قاضی: قاضی مسئول پرونده سخنان وی را نپذیرفت. وی رویکرد “تئاتری” و “از دست دادن زمان” را توصیف کرد و معتقد بود که استفاده از هوش مصنوعی در چنین چارچوبی جدی نه به افتخار و نه استانداردهای دادگاه احترام می گذارد.
هوش مصنوعی در مواجهه با محدودیت های قانون
- یک چارچوب حقوقی مبهم: این پرونده عدم وجود مقررات روشن در مورد استفاده از ابزارهای اطلاعاتی مصنوعی در دادگاه ها را برجسته می کند. دادگاه ها هنوز مشروعیت یک نهاد غیر انسانی را برای نمایندگی یک فرد تشخیص نمی دهند.
- خطرات مربوط به سهام عدالت: واگذار کردن دفاع به یک برنامه می تواند متهم را در معرض خطاهای تفسیر یا استدلال های قانونی پایین قرار دهد. این می تواند بر حقوق اساسی آنها ، به ویژه در موضوعات دفاع منصفانه تأثیر بگذارد.
فرصت ها و خطرات مرتبط با هوش مصنوعی در عدالت
فرصت ها:
- دسترسی بهتر به اطلاعات حقوقی برای شهروندان.
- اتوماسیون برخی از کارهای اداری برای کاهش مهلت قضایی.
خطرات:
- استفاده سوءاستفاده یا ساده لوح از ابزارهای IA در زمینه های نامناسب.
- از دست دادن ظرافت انسان در تحلیل حقوقی.
نتیجه گیری
این مورد تنش فزاینده بین نوآوری تکنولوژیکی و الزامات سنتی دنیای حقوقی را برجسته می کند. اگر هوش مصنوعی بتواند نقش کمک در قانون داشته باشد ، استفاده مستقیم آن به عنوان یک بازیگر حقوقی بسیار مشکل ساز است. این حادثه لزوم نظارت بهتر از کاربردهای هوش مصنوعی را در رویه های قانونی برای حفظ یکپارچگی و اعتبار عدالت برجسته می کند.
